Drama Dalam Bahasa Jawa 4 anak


Disusun dening                 : Dewi Amala                      (08)
  Nazela Choirunnisak     (23)
  Niken Ayu Ramadhan   (24)
  Shelly Avrista                   (26)

Ing sawijining dino, Ayu sing biasane pecicilan ujung-ujung meneng. Sari lan Dewi heran, kena apa ta kancane iki ?
Sari        : Yu, ana apata kowe ko kora kayak biasane ?
  Ana masalah ta ? kowe iso crita karo awakdhewe.
Ayu mung meneng lan godhek-godhek. Dewi sing ora kuat karo sikape Ayu langsung takon.
Dewi      : Kowe iki lapo se ? Kowe iki kancane awakdhewe !
  Lek ana masalah mbok yo crito karo awakdhewe.
Sari        : Iyo, ndang crito, awakdhewe iki wes kancanan suwe.
  Ndang crito’o lek ana masalah, mbok yo aja dipendem dhewe.
Ayu        : Aku ora nduwe masalah apa-apa kok, kowe iki lapo sih ?
Dewi      : Awakdhewe iki ora pengen kowe stress mung gara-gara ora gelem crita masalahmu.

Ayu lara ati gegara Sari lan Dewi takon terus masalahe. Padahal, dhewek’e ora gelem kanca-kancane melu ngrasakake apa sing dirasakake. Ayu ngondok karo Sari lan Dewi banjur ora gelem gembul maneh karo arek 2 iku.
Sakwise 2 dina, Sari ora kuat kenapa kok kancane ora gelem gembul maneh . banjur Sari ngajak yu lan Dewi ketemuan.
Sari        : Kowe iki sakjane lapo sih rek ?
Dewi      : Yo, Ayu iku lapo sih ? ana masala hora gelem crita ! malah nyentak awakdhewe. Karepmu iki apa
  sih ?
Ayu ora trima Dewi malah nyentak dhewek’e
Ayu        : Lapo aku ? yo awakmu iku lapo melok urusanku!
Sari        : Wes-wes, ojok tukaran ! kowe iki, lek ana masalah crita’a karo awakdhewe, Yu. Kowe yo aja
  gopoh ngamuk, Wi .
Sakwise Sari ngomong ngunu Dewi lan Ayu langsung meneng plerak-plerek. Sari jengkel, banjur ambekan gedhe.
Sari        : uwis ta Wi, awakmu pisan Yu, kene iki uwis kancanan suwe, gak usah gondok-gondokan, awakmu
  pisan Yu lek ana masalah ngomongo. Sopo roh kene isok ngewangi.
Krungu omongane Sari, Ayu lan Dewi sadar yen ora kudune pada gondok-gondokan.
Dewi      : Sepurane yo Yu. Aku igak maksud melok-melok urusanmu, aku mung pengin kowe nganggep
  awakdhewe konco sing iso digawe nggon crita.
Ayu        : Iya wis , Aku yo njaluk sepura, aku ora sengaja wektu aku nyontek kowe lan Sari.
Sari        : Lah … yen ngene iki lak enak sih, wis yo ora usah dibaleni maneh.
Ayu & Dewi         : Siap ! hehehee
  Sakwise damai kabeh,
Sari        : Wis . . . sakiki apa masalahmu, yu !
Ayu        : Ngene loh Sar, Wi. Ku dhek wingi bengi dikandani karo ibuku, yen wong tuwoku pisah. Amarga
  ayah ku ora tau moleh, lan ibuku malah uring-uringan. Terus aku wedhi yen wong tuwoku pisah,
  aku malah diguak karo ayah lan ibu. Aku kudu kepiye ?
Dewi      : LOH ! YO APA SIH ? WONG TUO KOK KAYAK NGUNU !
Ayu nangis krungu Dewi malah nyentak.
Sari        : Wi . . . aja kaya ngunu !
Dewi meneng sakwise Sari ngomong
Sari        : Ngene Yu . . . wong tuo mu pisah iku wis takdir. Tapi aku yakin, yen wong tuamu ora bakal ngguak
  kowe. Kepiye-kepiye, kowe iki anak’e wong tuamu, lek missal beneran kedadean, kowe iso mara
  nang omahku.
Ayu        : Tapi Sar . . .  ( mewek )
Sari        : wis-wis . . . rausah nangis ra papa kok, rapapa yah !
Sari lan Dewi ngeneng-ngeneng Ayu. Sakwise meneng, Ayu akhire wis iso nrima kahanan yen wong tuane pisah, iku takdire.
Sakwise wong tuane Ayu pisah, Ayu melu Ibuke. Dheweke yo ora kena masalah sing serius maneh.

Komentar

Postingan populer dari blog ini

MAKALAH FIQIH TENTANG SHOLAT ISTISQA'